วัยหมดประจำเดือน (Menopause) จะมีอายุโดยเฉลี่ยประมาณ 45-55 ปี  ส่งผลให้เกิดความเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกายและจิตใจ เนื่องจากเป็นช่วงเวลาที่รังไข่ผลิตฮอร์โมนเพศในระดับต่ำลง ซึ่งเป็นอาการที่เกิดขึ้นตามกลไกธรรมชาติของร่างกายจากการที่ระดับฮอร์โมนเพศหญิง เอสโตรเจน (Estrogen) และโปรเจสเตอโรน (Progesterone) เริ่มลดน้อยลง

ภาวะหมดประจำเดือนส่งผลอย่างไรต่อร่างกาย

ภาวะวัยทองหรือภาวะหมดประจำเดือนเกิดจากร่างกายของผู้หญิงไม่มีการตกไข่ เนื่องจากรังไข่หยุดทำงาน ไม่ผลิตฮอร์โมนเพศอย่างเอสโตรเจนและโปรเจสเตอโรนอีกต่อไป ซึ่งฮอร์โมนทั้งสองชนิดจะส่งผลต่อร่างกาย ดังนี้

• ฮอร์โมนเอสโตรเจน : เป็นฮอร์โมนสนับสนุนการพัฒนาของเต้านมและมดลูกควบคุมการตกไข่ และมีผลต่อสภาพร่างกายและอารมณ์ของเพศหญิง
• ฮอร์โมนโพรเจสเตอโรน : เป็นฮอร์โมนควบคุมรอบประจำเดือน และเตรียมมดลูกให้เหมาะสมต่อการฟักตัวของไข่หากได้รับการปฏิสนธิ

ภาวะหมดประจำเดือนสามารถแบ่งเป็นสองประเภท ได้แก่

1. วัยหมดประจำเดือนโดยธรรมชาติ เกิดเมื่อผู้หญิงมีรอบเดือนเป็นเดือนสุดท้าย และหยุดไปนาน 1 ปี อายุโดยเฉลี่ย 45-55 ปี
2. วัยหมดประจำเดือนหลังการผ่าตัด เป็นการเข้าสู่วัยหมดประจำเดือนหลังการผ่าตัดเอารังไข่ออกทั้งสองข้าง จะเป็นภาวะที่รอบเดือนหมดทันทีเนื่องจากขาดฮอร์โมนที่มาจากรังไข่

ภาวะหมดประจำเดือนก่อให้เกิดอาการแสดงหลายอย่าง อาการที่พบได้บ่อย ได้แก่ อาการร้อนวูบวาบ (hot flush) โดยเฉพาะบริเวณลำตัวส่วนบน เช่น บริเวณหน้า คอ และอก มักเกิดอาการนานประมาณ 1-5 นาที ร่วมกับ อาการอื่น ได้แก่ เหงื่อออก หนาวสั่น ลำตัวเย็นชื้น วิตกกังวล หรือใจสั่นได้ 

นอกจากนี้อาจเกิดปัญหาทางระบบปัสสาวะและระบบสืบพันธุ์ เช่น  กลั้นปัสสาวะลำบาก ช่องคลอดแห้ง ติดเชื้อและคันในช่องคลอด เจ็บขณะมีเพศสัมพันธ์ได้ อาการวัยทองอื่นๆ ที่อาจพบได้อีก เช่น มีรอบเอวเพิ่มขึ้น มวลกล้ามเนื้อลดน้อยลง ผิวหนังบาง มีปัญหาเกี่ยวกับความจำ เป็นต้น

อาการในระยะยาวที่อาจเกิดขึ้นได้ ในระยะเวลา 5-10 ปี หลังหมดประจำเดือน ความเสี่ยงต่อการเกิดโรคเรื้อรังที่เกิดจากการขาดฮอร์โมนเอสโตรเจน เช่น โรคกระดูกพรุน (osteoporosis) ซึ่งจะเกิดภาวะกระดูกเปราะหักง่าย แม้เพียงอุบัติเหตุเพียงเล็กน้อย นอกจากนั้นอาจเกิดโรคระบบหัวใจและหลอดเลือด โรคไขมันในเลือดสูง ความเสี่ยงโรคอัลไซเมอร์ เป็นต้น

เคล็ดลับดูแลตัวเองของผู้ที่เข้าสู่วัยทอง

อาการของวัยทองเป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายของผู้หญิงตามวัย แม้อาการวัยทองจะเป็นกลไกที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่ผู้ที่เริ่มเข้าสู่วัยทองหรืออยู่ในวัยทองควรไปพบแพทย์เพื่อตรวจร่างกายอย่างสม่ำเสมอ ทั้งนี้สามารถดูแลตัวเองเบื้องต้นได้ ดังนี้

• ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ช่วยลดอาการนอนไม่หลับ ทำให้อารมณ์ดีขึ้น อีกทั้งทำให้กระดูกและสุขภาพร่างกายแข็งแรงขึ้น
• รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ เช่น ปลา ผัก และผลไม้ไม่หวาน เพื่อปรับร่างกายฮอร์โมนให้คงที่ ช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือด
• เพิ่มเอสโตรเจนจากธรรมชาติ ด้วยอาหารจำพวกถั่วเหลือง หรือพืชผักใบเขียว เพื่อช่วยลดอาการหงุดหงิด และอารมณ์แปรปรวน
• ทานอาหารเสริม หรือวิตามิน แคลเซียม วิตามินดี และแมกนีเซียมเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงให้กระดูก
• พักผ่อนให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย
• บริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน และกระชับช่องคลอด (Kegel Exercises)
• ทาครีมบำรุงผิว มอยส์เจอไรเซอ อย่างสม่ำเสมอ เพื่อบรรเทาอาการผิวแห้ง
• ตรวจสุขภาพประจำปี เพื่อดูแลสุขภาพเชิงป้องกัน และคัดกรองเบื้องต้น ในระหว่างและหลังวัยหมดประจำเดือน เช่น ตรวจเลือด ตรวจวัดความดันโลหิต ตรวจความหนาแน่นของกระดูก ตรวจมะเร็งปากมดลูก ตรวจมะเร็งเต้านม เป็นต้น

Reference:

• สัญญาณของอาการวัยทอง และวิธีดูแลตัวเองในเบื้องต้น 
• ความหมาย วัยทอง
  
• รู้เท่าทันการใช้ฮอร์โมนทดแทนในหญิงวัยหมดประจำเดือน 
• การใช้ฮอร์โมนทดแทนในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนและความเสี่ยงต่อการเกิดโรคมะเร็ง 
• Do and Don’t สำหรับคนวัยทอง 
• สตรีวัยหมดระดู
  

กายภาพบำบัดคือศาสตร์ที่ให้การดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม ทั้งในแง่ของการป้องกัน รักษา ฟื้นฟู และส่งเสริมสุขภาพด้วยวิธีการต่างๆ ทางกายภาพ เช่น การออกกำลังกาย การนวด การใช้เครื่องมือเพื่อเพิ่มการเคลื่อนไหวของข้อต่อและกระดูก โดยเป้าหมายหลักของนักกายภาพบำบัดคือการเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย โดยจะช่วยส่งเสริมการดูแลสุขภาพ บรรเทาความเจ็บปวด ฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาทำงานตามปกติ รวมถึงป้องกันการเสื่อมสภาพของร่างกาย

ความสำคัญของกายภาพบำบัด

กายภาพบำบัดไม่ได้จำกัดแค่การรักษาและฟื้นฟูร่างกายจากการเจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันปัญหาที่อาจส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของร่างกาย เช่น การบริหารร่างกายเพื่อป้องกันอาการบาดเจ็บ การแนะนำวิธีการออกกำลังกายที่ถูกต้อง เป็นต้น

วิธีการรักษาทางกายภาพบำบัด

กายภาพบำบัดเป็นศาสตร์อีกแขนงหนึ่งที่ดูแลผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องในทุกระยะของการรักษา ตั้งแต่การซักประวัติเพื่อหาสาเหตุที่แท้จริง การฟื้นฟูสุขภาพให้กลับมาสมบูรณ์ที่สุด ไปจนถึงการป้องกันไม่ให้กลับไปเป็นซ้ำ

• เทคนิคบำบัดด้วยมือ (Manual Therapy) วิธีนี้คือการทำกายภาพบำบัดด้วยมือ เพื่อช่วยให้ร่างกายผ่อนคลาย ลดอาการเจ็บปวด และเพิ่มความยืดหยุ่นให้แก่ร่างกาย เทคนิคบำบัดด้วยมือประกอบด้วย 

1. การนวด (Massage) นักกายภาพบำบัดจะนวดให้ผู้ป่วย โดยออกแรงกดลงไปตามร่างกาย การนวดจะช่วยให้กล้ามเนื้อคลายตัว เพิ่มการไหลเวียนเลือด และลดอาการเจ็บปวดได้บ้าง
2. ขยับข้อต่อ (Mobilization) สำหรับผู้ป่วยที่เนื้อเยื่อเกิดอาการตึงหรือข้อติด จะได้รับการขยับข้อต่อโดยนักกายภาพบำบัดจะพิจารณากระดูกและข้อต่อ และบิด ดึง หรือดันกระดูกและข้อต่อให้กลับเข้าตำแหน่ง
3. ดัดข้อต่อ (Manipulation) นักกายภาพบำบัดจะออกแรงกดไปที่ข้อต่อ โดยอาจใช้มือหรืออุปกรณ์พิเศษ รวมทั้งอาจลงน้ำหนักเบาหรือแรงเพื่อดัดข้อต่อแตกต่างกันอย่างระมัดระวัง

• Shockwave therapy : เครื่องมือที่ใช้การส่งผ่านคลื่นกระแทก ในบริเวณที่มีอาการปวด เพื่อกระตุ้นให้เกิดกระบวนการซ่อมสร้างเนื้อเยื่อใหม่ และลดอาการอักเสบที่กล้ามเนื้อ
• Ultrasound therapy : เป็นเครื่องรักษาด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง ช่วยเพิ่มความยืดหยุ่นของเนื้อเยื่อ เพิ่มการไหลเวียนเลือด ลดการอักเสบและลดปวด
• ออกแบบท่าออกกำลังกายเฉพาะบุคคล : เพื่อการบำบัดลดอาการปวด การออกกำลังกายเพื่อการบำบัดรักษา คือการเคลื่อนไหวส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทุกส่วนของร่างกายเพื่อการบำบัดรักษา ลดอาการของผู้ป่วย หรือช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของร่างกายให้ดีขึ้น
• การฝึกผู้ป่วย : ผู้ที่เข้ารับการทำกายภาพบำบัดจะได้รับการฝึกเคลื่อนไหวร่างกายด้วยการออกกำลังกาย เพื่อช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บและปัญหาสุขภาพ ฝึกใช้อุปกรณ์เสริมที่ช่วยในการเคลื่อนไหว ฝึกทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้อย่างปลอดภัย รวมทั้งจัดสภาพแวดล้อมของที่อยู่อาศัยให้ปลอดภัย

กายภาพบำบัดที่พรีโมแคร์

การทำกายภาพบำบัดใช้รักษาผู้ที่มีปัญหาสุขภาพเกี่ยวกับอาการปวดหลัง ปวดคอ ได้รับบาดเจ็บ ช่วยให้ข้อต่อของผู้ป่วยเคลื่อนไหวได้ดีขึ้น รวมทั้งฟื้นฟูและเสริมสร้างความยืดหยุ่น ความแข็งแรง ความทนทาน ความสมดุลในการเคลื่อนไหวของร่างกาย และการทำงานประสานกันระหว่างระบบประสาทและกล้ามเนื้อ 

• ตรวจวิเคราะห์โครงสร้างร่างกาย
• ตรวจประเมินการทำงานของกล้ามเนื้อ กระดูก ข้อต่อ และระบบประสาท
• ปรับโครงสร้าง รักษาอาการบาดเจ็บ
• เพิ่มความแข็งแรงและยืดหยุ่นของกระดูกสันหลังและกล้ามเนื้อ
• การรักษาด้วยคลื่นอัลตราซาวด์ (Ultrasound) 
• การบำบัดด้วยพลังงานคลื่นกระแทก (Shockwave)
• ออกแบบท่าออกกำลังกายเฉพาะบุคคล

Reference:

• นักกายภาพบำบัดกับงานบริการสุขภาพปฐมภูมิ 
• กายภาพบำบัด ช่วยฟื้นฟูสุขภาพได้อย่างไร 
• กายภาพบำบัดคืออะไร

การควบคุมอาหารเป็นวิธีการลดนํ้าหนักที่ถูกต้อง ง่าย ได้ผลดี และไม่สิ้นเปลืองค่าใช้จ่าย ได้แก่การลดปริมาณอาหารลง แต่ควรลดแบบถูกวิธี โดยการรับประทานอาหารให้ครบสามมื้อ และมีคุณค่าทางโภชนาการครบถ้วนตามที่ร่างกายต้องการ  

ใครที่ควรควบคุมน้ำหนัก?

องค์การอนามัยโลก (WHO) ได้กำหนดให้คนที่มีค่าดัชนีมวลกาย (BMI) ต่ำกว่า 18.5 จัดเป็นน้ำหนักตัวน้อย (Underweight) และมากกว่าหรือเท่ากับ 25 จัดเป็นน้ำหนักตัวเกิน (Overweight) และได้แบ่งความรุนแรงของน้ำหนักตัวเกิน (Overweight) เป็น 4 ระดับ สำหรับประเทศไทย มีการกำหนดค่า BMI ดังนี้

• น้อยกว่า 18.5 : น้ำหนักน้อย
• 18.5 – 22.9 : น้ำหนักปกติ
• 23 – 24.9 : น้ำหนักเกิน
• มากกว่า 25 : อ้วน

ควบคุมอาหารอย่างไรให้ปลอดภัย ผลลัพธ์ยืนยาว

การรักษาน้ำหนักตัวให้อยู่ในเกณฑ์ ทำได้โดยการรับประทานอาหารให้เหมาะสม ควบคู่ไปกับการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ ประมาณ 20-30 นาที/ครั้ง (สัปดาห์ละ 3-5 ครั้ง) ดังนั้น จึงควรหมั่นชั่งน้ำหนักตัวเป็นระยะ อย่างน้อยเดือนละครั้ง  เพื่อการดูแลสุขภาพและรักษาน้ำหนักตัวให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ

1. ทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ และดูแลน้ำหนักตัว ทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ และรับประทานแต่ละหมู่ให้มีความหลากหลาย เพื่อให้ร่างกายได้รับสารอาหารต่างๆ ครบในปริมาณที่เพียงพอกับความต้องการ และเพื่อลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด เบาหวาน ความดันโลหิตสูง  มะเร็งบางชนิด จึงควรหมั่นชั่งน้ำหนักตัวเป็นระยะ อย่างน้อยเดือนละครั้ง เพื่อการดูแลสุขภาพและรักษาน้ำหนักตัวให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ
2. รับประทานพืชผักเป็นประจำ พืชผักและผลไม้ เป็นแหล่งสำคัญของวิตามินและแร่ธาตุ รวมทั้งสารอื่นๆ เช่น สารแอนติออกซิแดนท์ที่ช่วยไม่ให้อนุมูลอิสระทำลายเนื้อเยื่อและผนังเซลล์ เสริมสร้างให้ร่างกายทุกระบบทำงานได้เป็นปกติ ทั้งนี้ผักและผลไม้หลายชนิดให้พลังงานต่ำ หากรับประทานให้หลากหลายจะไม่ทำให้เกิดโรคอ้วน และไขมันอุดตันในเส้นเลือด 
3. หลีกเลี่ยงการทานอาหารรสหวานจัดและเค็มจัด ส่วนประกอบสำคัญของอาหารรสหวานจัดและเค็มจัด ได้แก่ น้ำตาลและเกลือ เมื่อบริโภคในปริมาณมากจะเป็นสาเหตุที่สำคัญของการเกิดโรคอ้วนและโรคความดันโลหิตสูง ซึ่งวิธีปฏิบัตินอกจากการหลีกเลี่ยงอาหารที่มีรสหวานจัดและเค็มจัดแล้ว  ควรพยายามรับประทานอาหารที่มีรสธรรมดา หรือปรุงรสชาติเพิ่มเติมให้น้อยที่สุด
4. เลี่ยงการรับประทานไขมันเลว ไขมันอิ่มตัว อาทิ ไขมันจากสัตว์ หรือไขมันที่อยู่ในอาหารฟาสต์ฟู้ดต่างๆ ซึ่งเป็นไขมันที่อันตรายต่อสุขภาพ และทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น
5. งดหรือลดเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ เมื่อร่างกายได้รับแอลกอฮอล์ในปริมาณมาก จะส่งผลกระทบต่อระบบการทำงานของสมองและประสาท ก่อให้เกิดโรคตับแข็งและการขาดสารอาหารที่สำคัญหลายชนิด  ดังนั้นควรลดการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือควรหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด

ควบคุมอาหารผิดวิธี

พฤติกรรมการลดนํ้าหนักที่ไม่ถูกต้อง คือการใช้ยาลดนํ้าหนัก การอดอาหาร การใช้ผลิตภัณฑ์อาหารเสริม และการดื่มกาแฟลดนํ้าหนัก อาจทำให้น้ำหนักลดลงเร็วมากในช่วงแรก แต่น้ำหนักกลับเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมในระยะยาว การลดน้ำหนัก หรือการควบคุมอาหารที่ผิดวิธีจะส่งผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย โดยมีข้อควรระวังต่างๆ ดังนี้

• การลดน้ำหนักที่ถูกต้องไม่ได้วัดที่น้ำหนัก แต่วัดที่ปริมาณของไขมัน
• หากพบว่าน้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว มักเกิดจากการสูญเสียน้ำและกล้ามเนื้อในร่างกาย ส่งผลให้ร่างกายอ่อนเพลีย อยากอาหารมากกว่าเดิม เกิดความรู้สึกเครียดโดยไม่รู้ตัว
• การลดน้ำหนักอย่างปลอดภัย น้ำหนักควรลดลงไม่เกิน 2-4 กิโลกรัมต่อเดือน

Reference:

• “กินดีได้ดี กินไม่ดีได้โรค” 
• ลดน้ำหนักอย่างไรให้ปลอดภัย 
• รวมวิธีลดน้ำหนักด้วยตัวเองและทางการแพทย์ที่ปลอดภัย 
• ลดน้ำหนักแบบไหน…ไม่โยโย่ 
• พฤติกรรมการลดนํ้าหนักที่ไม่ถูกต้องของวัยรุ่นและเยาวชนไทย : พยาบาลสารปีที่ 39 ฉบับที่ 4 

โรคอาหารเป็นพิษ เกิดจากการรับประทานอาหารหรือน้ำที่ปนเปื้อนสารพิษของแบคทีเรียก่อโรคเข้าไป โดยสารพิษเหล่านี้จะเรียกว่า enterotoxin  ซึ่งสารพิษเหล่านี้จะไปกระตุ้นการหลั่งของสารน้ำและเกลือแร่จากเยื่อบุลำไส้เพิ่มขึ้น ทำให้เกิดอาการท้องเสียตามมา สารพิษที่แบคทีเรียสร้างเหล่านี้มักทนต่อความร้อน แม้จะนำอาหารไปอุ่นให้ร้อนก็ไม่สารถทำลายสารพิษได้ โดยมากมักจะเกิดอาการภายใน 6-24 ชั่วโมง

อาการของโรคอาหารเป็นพิษ

ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีอาการคลื่นไส้อาเจียนนำมาก่อนและเด่นกว่าอาการท้องเสีย อาการคลื่นไส้มีได้ทั้งรุนแรงไม่มากจนถึงรุนแรงมากจนไม่สามารถทานอาหารได้ ส่วนใหญ่มักมีอาการหลังรับประทานอาหารที่สงสัยประมาณ 2-16 ชั่วโมง หลังจากนั้นก็จะมีอาการปวดท้อง ท้องเสียถ่ายเหลวเป็นน้ำตามมา 

• ถ่ายเหลว หรือถ่ายเป็นน้ำ 
• ปวดมวนท้อง 
• คลื่นไส้ อาเจียน 

อาการของโรคอาหารเป็นพิษชนิดรุนแรง

หากเกิดอาการรุนแรงขึ้น เช่น ท้องเสียมาก อาเจียนมาก มีเลือดปนในอาเจียนหรืออุจจาระ แขนขาอ่อนแรง หายใจลำบาก ตามัวมองเห็นไม่ชัด ปวดท้องอย่างรุนแรงร่วมกับมีอาการอ่อนเพลีย ไม่มีแรง กระหายน้ำมาก ลุกเดินไม่ไหว ปัสสาวะออกน้อย ควรรีบพบแพทย์ทันที ไม่ควรซื้อยามารับประทานเอง เพราะอาจทำให้ร่างกายเสียน้ำและเกลือแร่จนเป็นอันตรายได้

ทั้งนี้ภาวะอาหารเป็นพิษอาจทำให้เกิดภาวะขาดน้ำและเกลือแร่จากการถ่ายท้องและการอาเจียน ซึ่งอาจทำให้ร่างกายเกิดภาวะช็อกและเป็นอันตรายต่อชีวิตได้ โดยเฉพาะในเด็กเล็ก ผู้สูงอายุ หรือผู้มีโรคประจำตัวเรื้อรัง เช่น โรคหัวใจ และโรคเบาหวาน

อาหารเสี่ยงต่อการเกิดอาหารเป็นพิษ

อาหารเป็นพิษเป็นเรื่องใกล้ตัวที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกเพศ ทุกวัย โดยเฉพาะในประเทศเขตร้อนอย่างประเทศไทยที่เชื้อโรคสามารถเจริญเติบโตได้เป็นอย่างดี ดังนั้น จึงควรระมัดระวังการรับประทานอาหารอยู่เสมอ เพื่อป้องกันการเกิดภาวะอาหารเป็นพิษ โดยหลีกเลี่ยงอาหารดังนี้

• อาหารสด สุกๆ ดิบๆ หรือผ่านความร้อนไม่เพียงพอ
• อาหารหมักดอง อาหารกระป๋องที่พบว่ามีรอยบุบ รอยรั่ว หรือขึ้นสนิม
• อาหารที่ผลิตหรือปรุงไม่สะอาดเพียงพอ เช่น ใช้เขียงหั่นเนื้อสัตว์สดกับผักลวกร่วมกัน
• อาหารที่มีแมลงวันตอม
• อาหารที่ปรุงสุกตั้งแต่เช้า โดยไม่มีการอุ่นร้อน
• อาหารที่มีกะทิเป็นส่วนผสมแล้วปรุงทิ้งไว้นานหลายชั่วโมง
• น้ำแข็งที่ผลิตไม่ได้มาตรฐาน

การป้องกันโรคอาหารเป็นพิษ

เราสามารถป้องกันตนเองจากภาวะ “อาหารเป็นพิษ” ได้ด้วยการเลือกรับประทานอาหารที่ปรุงสุกใหม่ สะอาด เลือกร้านอาหารที่ไว้ใจได้ หลีกเลี่ยงอาหารสุกๆ ดิบๆ หรืออาหารค้างคืน หากทำกับข้าวเองควรเลือกวัตถุดิบที่เป็นของสดใหม่ เก็บใส่ตู้เย็นแยกเป็นหมวดหมู่ 

• บริโภคอาหารที่ถูกสุขลักษณะ เลือกรับประทานอาหารที่ปรุงสุก สดใหม่ หรือผ่านความร้อน เพื่อช่วยฆ่าเชื้อโรคที่ปนเปื้อนในอาหารก่อนรับประทาน
• เก็บรักษาอาหารไว้ในที่เย็น เช่น ตู้เย็น เพื่อชะลอการเติบโตของเชื้อโรค หากเก็บอาหารนานเกิน 4 ชั่วโมงหลังปรุงเสร็จ ต้องอุ่นให้ร้อนจัด เพื่อให้ความร้อนฆ่าเชื้อโรคก่อนรับประทานอาหาร 
  
• รู้จักเลือกซื้อ บริโภคอาหารที่ปลอดภัย หากต้องเดินทาง หรือสั่งอาหารกล่อง และอย่าปรุงล่วงหน้านาน 
  
• เลือกชนิดอาหารที่ไม่บูดเสียง่าย ไม่ควรเป็นอาหารประเภทกะทิ ยำ อาหารสุกๆดิบๆ 
  
• มีพฤติกรรมอนามัยที่ดี รักษาความสะอาด เช่น ล้างมือฟอกสบู่ (ก่อนรับประทานอาหาร หรือก่อนปรุงอาหาร)

Reference:

• สังเกตอาการ “อาหารเป็นพิษ” แบบไหนรุนแรงต้องพบแพทย์ด่วน!
• คำเตือนอาหารเป็นพิษในช่วงฤดูร้อน
• อันตรายร้ายแรงของอาหารเป็นพิษ
• โรคอาหารเป็นพิษ (Food Poisoning) 
• อาหารเป็นพิษ (FOOD POISONING)

ในวัยเจริญพันธุ์จะเริ่มมีประจำเดือนตั้งแต่อายุประมาณ 12 ปี ซึ่งเป็นช่วงที่ร่างกายกำลังมีการเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลงเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ โดยช่วงเวลาที่มีประจำเดือนในแต่ละครั้ง จะอยู่ในช่วงประมาณ 3-8 วัน ทั้งนี้ประจำเดือนเกิดจากเลือดและเนื้อเยื่อบุโพรงมดลูกที่หลุดออกมาทุกรอบเดือนของผู้หญิง ซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละคน ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นทุก 21-35 วันตามการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนในแต่ละเดือน ดังนั้นประจำเดือนจึงควรออกเป็นรอบๆ อย่างสม่ำเสมอ ในปริมาณที่เหมาะสม 

ประจำเดือนปกติ

Reference:

• สตรีมี “ประจำเดือน” แบบไหนเรียกปกติ
• ประจำเดือนแบบไหนไม่ปกติ
• สัญญาณอันตรายจากรอบเดือน เรื่องที่ผู้หญิงไม่ควรมองข้าม
• ประจำเดือน มาปกติหรือมาไม่ปกติเป็นแบบไหน
• ประจำเดือนไม่ใช่เลือดเสีย และสีของประจำเดือนสามารถเปลี่ยนแปลงได้

ที่พรีโมแคร์ เราออกแบบโปรแกรม Personalized Nutrition ที่ตอบโจทย์ผู้ที่ต้องการดูแลสุขภาพตามหลักโภชนาการ ที่ผ่านการรับประทานอาหารที่ถูกต้องตามหลักโภชนาการ โดยมีแพทย์ผู้ชำนาญการคอยเป็นผู้ให้คำปรึกษา ดูแล และนำการรับประทานอาหารที่ถูกต้องตามแบบเฉพาะบุคคล

แนวทางการรักษา

สำหรับโปรแกรม Personalized Nutrition ที่พรีโมแคร์ออกแบบมาเฉพาะบุคคลที่ต้องการปรับเปลี่ยนไลฟ์สไตล์ในการรับประทานอาหาร เพื่อสุขภาพที่แข็งแรงอย่างยั่งยืน โดยมีกลุ่มเป้าหมาย ดังนี้

• ผู้ต้องการควบคุมน้ำหนักอย่างยั่งยืน
• ผู้ที่มีภาวะโรคอ้วนระดับ 2 (ค่า BMI สูงกว่า 30)
• ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง เช่น เบาหวาน ไขมัน ความดัน

 โดยโปรแกรม  Personalized Nutrition ไม่ใช่แต่เป็นโปรแกรมที่มีเป้าหมายในการควบคุม หรือแนะนำ ออกแบบมื้ออาหารเท่านั้น แต่ยังสนใจสุขภาพของผู้เข้ารับบริการแบบองค์รวม ที่จะให้คำปรึกษาเกี่ยวกับทุกแง่มุมของสุขภาพอย่างลึกซึ้ง และต่อเนื่อง ดังนี้

• ให้คำปรึกษาในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหาร ออกแบบมื้ออาหาร
• ออกแบบกิจกรรมทางกายให้เหมาะสมเฉพาะบุคคล
• ทีมแพทย์ พยาบาล คอยให้คำแนะนำ ดูแลอย่างใกล้ชิด

ทั้งนี้ผู้ที่เข้ารับการรักษากับโปรแกรม จะได้รับคำปรึกษาโดยตรงจากแพทย์ผู้ชำนาญการด้านโภชนาการ (์Nutritional medicine) ที่จะช่วยออกแบบมื้ออาหารตามจุดมุ่งหมายในด้านสุขภาพของคุณ ประกอบด้วย 4 ขั้นตอนดังนี้

1. ประเมินภาวะโภชนาการ (Nutrition Assessment) หมายถึง การระบุภาวะโภชนาการของบุคคล โดยอาศัยข้อมูลทางการวัดสัดส่วนต่างๆ ของร่างกาย, ข้อมูลทางห้องปฏิบัติการ, ข้อมูลจากการตรวจร่างกาย, และข้อมูลจากการประเมินอาหารบริโภค ซึ่งข้อมูลดังกล่าวจะนำมาเทียบกับค่ามาตรฐาน หรือเกณฑ์อ้างอิงทางโภชนาการและทางสาธารณสุขที่เกี่ยวข้อง เพื่อระบุหรือวินิจฉัยปัญหาโภชนาการและสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับภาวะโภชนาการในระดับบุคคล
2. วินิจฉัยทางโภชนาการ (Nutrition Diagnosis) หมายถึง การระบุปัญหาด้านโภชนาการที่เกี่ยวข้องกับโรคที่ผู้ป่วยเป็นอยู่ (Nutrition problem) โดยขั้นตอนการวินิจฉัยทางด้านโภชนาการถือว่าเป็นขั้นตอนที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากสามารถประเมินภาวะโภชนาการของผู้ป่วยได้อย่างครบถ้วน และนำมาวิเคราะห์ เพื่อสรุปเป็นปัญหาที่ชัดเจ
3. วางแผนโภชนาการ (Nutrition Intervention) หมายถึง การวางแผนและออกแบบมื้ออาหาร  เพื่อแก้ไขปัญหาที่ได้วินิจฉัยไว้ ซึ่งสามารถเลือกใช้วิธีการต่าง ๆ ได้หลากหลายขึ้นกับความเหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย 
4. ติดตามและประเมินผล (Monitoring and Evaluation) หมายถึง การวัดผลการปฏิบัติตัวตามแผน โดยเป็นการติดตามผลดูว่าผู้ป่วยสามรถปฏิบัติตามแผนที่วางไว้ได้บรรลุตามเป้าหมายหรือไม่

Reference:

• โภชนศาสตร์ 
• ประเมินภาวะโภชนาการ 
• กระบวนการให้โภชนบำบัด (Nutrition Care Process)

บริการจิตบำบัดที่พรีโมแคร์ เราออกแบบมาเพื่อดูแล ป้องกัน และรักษา เพื่อสุขภาพใจที่แข็งแรงของคุณ ด้วยแนวคิดที่คำนึงถึงผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง เราจึงมุ่งเน้นไปยังการดูเเลทุกองค์ประกอบสุขภาพของคนไข้ รับฟังความคิด ความต้องการ มาเป็นส่วนร่วมในการดูเเลสุขภาพ ภายใต้การดูเเลอย่างใกล้ชิดเเละต่อเนื่อง โดยจะครอบคลุมการดูแลสุขภาพในทุกมิติ ทั้งการส่งเสริมสุขภาพ การป้องกันโรค การรักษา การฟื้นฟู

จิตบำบัด (Psychotherapy)

จิตบำบัดเป็นการใช้เวลาในการพูดคุยเเลกเปลี่ยน เพื่อเยียวยาปัญหาทางด้านจิตใจกับนักจิตวิทยา เพื่อค้นหาสาเหตุของปัญหาที่เกิดจากประสบการณ์ในชีวิต ส่งผลต่อการปรับตัว มุมมองความเชื่อ การแสดงออกทางพฤติกรรม อารมณ์ และการรับมือกับปัญหา ซึ่งการทำจิตบำบัดสามารถทำได้ด้วยกันหลายวิธีโดยมีเป้าหมายเพื่อพัฒนาทักษะการรับมือกับปัญหา ปรับมุมมองความคิด และสามารถแสดงออกทางอารมณ์ได้อย่างเหมาะสม 

การทำจิตบำบัดมีประโยชน์ในการรักษาโรคหรือปัญหาที่เกี่ยวข้องกับจิตใจ เช่น อาการเศร้า วิตกกังวล ความเครียดการใช้ชีวิตประจำวัน เหนื่อยล้าจากการทำงาน หรือเหนื่อยล้าจากการดูแลตนในครอบครัว นอกจากนี้ ปัญหาความสัมพันธ์ในรูปแบบต่างๆ คนในครอบครัว คู่รัก หรือเพื่อนร่วมงาน ก็อาจได้รับประโยชน์จากการทำจิตบำบัดได้ด้วยเช่นกัน

รายละเอียดเพิ่มเติม

Reference:

• จิตบำบัด
• ภาวะหมดไฟในการทำงาน (burnout syndrome)
• ความเครียด
• ภาวะซึมเศร้า
• วิตกกังวล

โรครองช้ำ “ภาวะพังผืดฝ่าเท้าอักเสบ” คือภาวะที่เกิดการบาดเจ็บบริเวณพังผืดใต้ฝ่าเท้า ที่เกิดจากความเสื่อมของพังผืดฝ่าเท้า หรือการใช้งานที่มากเกินไป  โดยอาการมักเป็นๆ หายๆ และเป็นมากขึ้นตามลักษณะการใช้งาน การอักเสบจะเกิดขึ้นที่เอ็นบริเวณส้นเท้าต่อเนื่องไปจนถึงเอ็นร้อยหวาย ทั้งนี้โรครองช้ำสามารถรักษาให้หายได้ด้วยการรักษาทางกายภาพบำบัด จะมีการใช้เครื่องมือทางกายภาพบำบัดร่วมด้วย เพื่อกระตุ้นการซ่อมแซมพังผืดเท้าบริเวณที่บาดเจ็บ ร่วมกับการบริหารร่างกาย

โรครองช้ำ (Plantar Fasciitis)

ผู้ที่เป็นโรครองช้ำจะมีอาการปวดและกดเจ็บบริเวณส้นเท้า ซึ่งหากปล่อยให้เรื้อรังจะรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน ไม่สามารถเดินหรือทำกิจกรรมต่างๆ ได้อย่างสะดวก โรครองช้ำมักพบอาการ ดังนี้ 

• มีอาการเจ็บด้านในของส้นเท้าในก้าวแรกหลังตื่นนอนตอนเช้า หรือหลังจากที่นั่งเป็นเวลานาน 
• ไม่สามารถเดินลงน้ำหนักได้เต็มที่ในก้าวแรก แต่ถ้าเดินไปสักระยะอาการเจ็บส้นเท้าจะลดลง
• อาการเจ็บจะมากขึ้นในช่วงท้ายของวัน หรือเมื่อมีการเพิ่มขึ้นของกิจวัตรประจำวัน 
• มีจุดกดเจ็บบริเวณส้นเท้าด้านใน

ทั้งนี้ปัจจัยที่มีส่วนสำคัญในการกระตุ้นให้เกิดความเสี่ยงเป็นโรครองช้ำ ได้แก่

Reference:

• รองช้ำ (Plantar Fasciitis)
• รองช้ำ หรือ โรคเอ็นฝ่าเท้าอักเสบ 
• โรครองช้ำ รักษาอย่างไรดี? 

สื่อโซเชียลเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของผู้คนในยุคนี้ การพบปะ พูดคุยให้ความรู้สึกเสมือนจริง มีการค้นพบว่าสื่อโซเชียลเป็นสาเหตุส่วนหนึ่ง หรือปัจจัยที่อาจก่อให้เกิดโรคซึมเศร้าเพิ่มมากขึ้น

ผลกระทบทางสุขภาพจิตของผู้ที่ติดสมาร์ทโฟน หรือเทคโนโลยีอย่างหนัก มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลและโรคซึมเศร้า จากผลงานวิจัยมหาวิทยาลัย Northwestern ในชิคาโกที่พบความสัมพันธ์ระหว่างผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้าและระยะเวลาที่ใช้สมาร์ทโฟนพบว่า ระดับของอาการซึมเศร้าที่เกิดขึ้นมีความสัมพันธ์กับปริมาณของเวลาที่ใช้สมาร์ทโฟน ยิ่งการใช้ระยะเวลามากขึ้น ระดับของอาการซึมเศร้าก็จะมากขึ้นไปด้วย

เสพติดโซเชียล

ไม่ใช่แต่เพียงระยะเวลาในการใช้สื่อโซเชียลมีเดียเท่านั้น แต่ปัจจัยที่มีผลมากที่สุดคือ การเสพติดการสื่อสารทั้งโทรศัพท์และอินเทอร์เน็ต ซึ่งมีผลทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าได้มากขึ้น ในส่วนของงานวิจัยในประเทศไทย มีผลงานวิจัยที่ศึกษาพฤติกรรมการสื่อสารผ่านเทคโนโลยีกับภาวะสุขภาพใจของนักเรียน แสดงให้เห็นว่า ปริมาณการใช้งานในการสื่อสารมากหรือน้อยอาจไม่สำคัญเท่ากับภาวะความรู้สึกต้องการในลักษณะ “เสพติด” เป็นตัวแปรสำคัญที่สะท้อนการผูกมัดสื่อสารเทคโนโลยี กับชีวิตของตนเองอยู่ตลอดเวลา

• จดจ่ออยู่กับโซเชียลมีเดียแทบจะตลอดเวลา
• ปวดนิ้ว เมื่อยฝ่ามือ คอ หรือหลัง
• ปวดตา เบลอ มึนไปชั่วขณะ
• สิ่งที่อยู่ในโซเชียลมีเดียส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของคุณ
• ขาดความมั่นใจในตัวเองและเปรียบเทียบตนเองกับคนอื่นในโซเชียล
• มีปัญหาด้านการนอนหลับ

• มีเวลาในการหากิจกรรมและงานอดิเรก เช่น อ่านหนังสือ เล่นกีฬา ทำอาหาร เป็นต้น
• ได้ใช้เวลากับครอบครัวและสิ่งรอบตัวมากขึ้น เช่น การไปทานข้วกับครอบครัว หรือคนรัก รวมถึงการพูดคุยและทำกิจกรรมร่วมกัน โดยไม่จำเป็นที่จะต้องใช้สื่อโซเชียลอยู่ตลอด
  
• มีความสุขกับตัวเองมากขึ้น เพราะไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลกับสิ่งที่อยู่ในสื่อโซเชียลมีเดียตลอดเวลา ทำให้มีเวลาในการดูแลตนเอง
  
• มีเวลาในการพัฒนาตนเอง เช่นสามารถนำเวลาที่เหลือมาพัฒนาความสามารถด้านอื่นๆ หรือหาความรู้เพิ่มเติม
  
• จิตใจมั่นคงยิ่งขึ้น เนื่องจากไม่ต้องใช้เวลาในการเสพสื่อ หรือคอมเมนต์ต่างๆผ่านทางโซเชียล ทำให้สภาพจิตใจและความคิดของเราสามารถจดจ่อ และมีสมาธิกับตัวเองได้

หากท่านมีอาการหรือสัญญาณเตือนในการเสพติดสื่อโซเชียล สามารถเข้ามารับคำแนะนำกับบักจิตวิทยาของเราได้ที่ พรีโมแคร์ เมดิคอล คลินิก ที่พร้อมดูแลรักษาสุขภาพใจของท่านอย่างครบถ้วน สามารถสอบถามหรือนัดหมายล่วงหน้าที่นี่